Miejska Biblioteka Publiczna

U-96 powraca do portu Saint-Nazaire z kolejnego bojowego rejsu. Porucznik Buchheim zostaje oddelegowany do Berlina, żeby na zamównienie Josepha Goebbelsa namalowaćportret admirała Donitza w otoczeniu największych asów floty podwodnej. Od tego absurdalnego - zważywszy sytuację wojenną - rozkazu rozpoczyna się jego dramatyczna odyseja przez Francję i nękane alianckimi nalotami Niemcy. Dzieki jego relacji oglądamy uciążliwą codzienność życia w zrujnowanym Berlinie i zupełnie oderwane od rzeczywistości rytuały obozu szkoleniowego dla oficerów marynarki. Mamy okazję zapoznać się z po mistrzowsku oddaną atmosferą postepującego rozkładu wojskowej i administarcyjnej machiny Trzeciej Rzeszy oraz rodziącej się świadomości nieuchronnej klęski.

Nagły rozkaz wyrywa autora z sielskiej atmosfery Feldafing i zmusza go do wyruszenia z powrotem do Berlina, w celu poinformowania przełożonych o postępach pracy nad zbiorowym portretem admirała Dönitza i jego najlepszych dowódców okrętów podwodnych. Tam otrzymuje rozkaz przewiezienia dokumentów do Brestu i rozpoczęcia tam pracy nad nową książką sławiącą czyny niemieckiej floty okrętów podwodnych. Leci samolotem do Paryża i tam zastaje go alianckie lądowanie na plażach Normandii 6 czerwca 1944 roku. Postanawia jak najszybciej wyruszyć w dalszą drogę do Brestu, tym razem rozklekotaną ciężarówką na gaz drzewny.

Podporucznik Buchheim po powrocie z frontu pojawia się w Breście, gdzie Stary jest teraz dowódcą flotylli. Buchheim ma nadzieję dowiedzieć się więcej o losie Simone i jak doszło do jej aresztowania, a także, co łączyło Starego z Simone. Stary okazuje się jednak mało rozmowny. Buchheim powoli dociera do prawdy. Okazuje się, że Simone była zatrudniona we Flotylli, a jej pozycja u boku Starego mogła być przedmiotem zazdrości wielu osób. Sam Buchheim ma wątpliwości, czy Simone nie pracowała dla francuskiego ruchu oporu i nie zawierała bliskich znajomości z Niemcami z tego powodu. Do portu w Breście nieoczekiwanie zawija okręt podwodny U-730, który ma być wysłany do La Pallice w południowej Francji. Stary chce, aby popłynął nim Buchheim, który w ten sposób ma szansę wydostać się z oblężonego Brestu, i spróbować odnaleźć Simone. Jednak pierwsza próba wyjścia w morze nie udaje się.

Po nieudanej pierwszej próbie wyjścia w morze okrętu U-730 następuje druga próba. Początkowo również się wydaje, że okręt będzie musiał zawrócić do portu, ponieważ napotyka bardzo silną blokadę okrętów alianckich. U-730 nie został należycie naprawiony po ostatnim rejsie, a poza tym jest silnie przeciążony, ponieważ oprócz załogi i zapasów kapitan musiał przyjąć na pokład dodatkowo pięćdziesięciu urzędników za stoczni razem z ich bagażami. Kiedy okręt mimo licznych uszkodzeń nie zostaje zatopiony i wydostaje się na otwarte morze, musi pozostawać nieprzerwanie w zanurzeniu, ze względu na udoskonalenie alianckiego sprzętu do radiolokacji, pozwalającego natychmiast wykryć każdy okręt, który wypłynie na powierzchnię wody. Na domiar złego załoga i pasażerowie okrętu ulegają masowemu zatruciu pokarmowemu po zjedzeniu nieświeżej potrawy, co ma katastrofalne skutki. Okręt U-730 zakreśla szeroki łuk po Zatoce Biskajskiej, kierując się do położonego na południu Francji portu La Rochelle, który jeszcze nie jest zajęty przez aliantów.

Buchheim po przybyciu do portu La Pallice podejmuje próbę przedostania się do Paryża. Mimo katastrofalnej sytuacji na froncie; jest już sierpień 1944 roku; w południowej Francji wydaje się, że czas stanął w miejscu. Okupacyjny aparat biurokratyczny działa bez zarzutu, a szef flotylli najchętniej spędza czas na rybach. Buchheim próbuje poruszyć niebo i ziemię, żeby dostać samochód, którym mógłby pojechać do Paryża, gdzie ma zamiar odszukać uwięzioną Simone. Po dotarciu do Paryża okazuje się, że więzienie, gdzie miała być Simone, jest puste, ponieważ Niemcy wywieźli wszystkich do Ravensbruck. Buchheim udaje się więc w kierunku Rzeszy.